Rynek w formie elektronicznej ma określoną specyfikę w porównaniu do rynków tradycyjnych. Jego odpowiednia struktura zapewnia większą wydajność czynności biznesowych. C. Combe w „Introduction to e-business” dokonuje porównania rynków tradycyjnych i elektronicznych. Jak widać na Rysunku 2, gospodarka elektroniczna prowadzi podażową i popytową stronę rynku do przestrzeni wirtualnej, w której odbywa się szeroko rozumiany handel generujący niższe koszty. Internet jest środowiskiem otwartym, gdzie dostęp do informacji jest powszechny. Dodatkowy szereg funkcji i narzędzi rzeczywistości cyfrowej sprawia, że jest ona katalizatorem większości czynności związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej¹³.

Jak słusznie zauważa C. Combe w „Introduction to e-business”, kiedy mówimy o biznesie mamy na myśli praktykę, w której zawsze uczestniczą dwie strony. Dlatego też Combe relacje między podmiotami biznesu elektronicznego nazywa płaszczyznami rynków elektronicznych. Tabela 1 przedstawia jak układają się relacje uczestników e‑gospodarki.

Tabela 1. Struktura rynków e-biznesu

Źródło: C. Combe: Introduction to E-business: Management and strategy, Elsevier, Netherlands 2006, ISBN‑13: 978-0-7506-6731-9, r. 3, s. 67.

Najważniejszymi relacjami, które występują w biznesie elektronicznym są B2B (ang. business to business) oraz B2C (ang. business-to-consumer). Pierwszy stosunek odbywa się między dwoma podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, które poprzez wykorzystanie Internetu optymalizują praktykę biznesową. Dzięki rozwiązaniom technologii informacyjnych mogą na przykład zwiększyć kontrolę nad zasobami i łańcuchem dostaw, zredukować koszty transakcji, co finalnie ma prowadzić do wypracowania sobie przewagi nad konkurentami. Internet w relacjach B2B oznacza nie tylko oszczędność środków pieniężnych, ale także oszczędność czasu. Najczęściej współpracującymi podmiotami e-biznesu są e-sklepy, serwisy aukcyjne, wszelkiego rodzaju pośrednicy, dystrybutorzy oraz producenci. Relacja B2C to oczywiste następstwo rozwoju Internetu. Sklepy chcące nadać swojej działalności globalny charakter przeniosły część swojej działalności do rzeczywistości cyfrowej. Ten nowy sposób komunikacji z klientem sprawdził się doskonale, a liczba kupujących przez Internet ciągle rośnie.

Dzięki popularyzacji aukcji internetowych Internet stał się areną wymiany wśród konsumentów. Relacja C2C (ang. consumer-to-consumer) ujawniła nowy wymiar handlu konsumenckiego. Oprócz wcześniej wspomnianych realcji, zachodzą również:

• G2G (ang. government-to-government),
• G2B (ang. government-to-business),
• G2C (ang. government-to-consumer),
• B2G (ang. business-to-government),
• C2G (ang. consumer-to-government).

Zgodnie z Tabelą 1 przedstawioną przez Combe, w gospodarce elektronicznej funkcjonuje także rząd, co może oznaczać po prostu administracje publiczną w relacji z obywatelami. Istnieją również rozróżnienia, w których pojawiają się podmioty sektora finansowego, jako osobny byt cyfrowej ekonomii.

Oczywistym jest fakt, że podmioty obecne w elektronicznej gospodarce można by było podzielić w sposób bardziej szczegółowy, jednak nowa ekonomia jest w fazie ciągłego rozwoju, i wciąż powstają nowe relacje między nowymi podmiotami.