A. Afuah i C. L. Tucci w „Biznes internetowy strategie i modele” wyróżnili trzy główne strategie przypisywane działalności e-biznesowej:
Autorzy tej klasyfikacji także zauważają dynamiczny charakter prowadzenia praktyki gospodarczej. Według Afuaha i Tucciego model biznesowy jest zmienny w czasie, a za te zmiany odpowiada strategia. Przedsiębiorstwo powinno podejmować działania prowadzące do rozwoju oraz reagować na wszystko to, co dzieje się w otoczeniu. Afuah i Tucci postrzegają zmiany technologiczne, jako główny powód modyfikacji sposobów i zasad funkcjonowania przedsiębiorstwa2.
Strategia blokowania konkurencji to podjęcie wszelkich możliwych działań w celu ochrony swojego udziału w rynku. Chodzi w niej o to, aby poprzez postawione bariery inne przedsiębiorstwa nie mogły wypracować sobie pozycji konkurencyjnej na rynku. Oznacza to, że wartość oferowana klientowi musi być niepowtarzalna. Najprostszym zabiegiem stosowanym przez przedsiębiorstwa w sferze wirtualnej to kreowanie wartości niematerialnej i prawnej. Oprogramowanie, aplikacje webowe, itp. są wyjątkowe w swojej strukturze i ciężko je podrobić, ze względu na szerokie możliwości zabezpieczenia tego typu dóbr cyfrowych. Strategia blokowania rynku może odnosić się także do lojalności klientów. Przedsiębiorstwa pionierskie, które szybko zaistniały na rynku i w świadomości konsumentów, bardzo często z tego korzystają. Wyraźna dominacja w udziale w danym rynku zawsze będzie czynnikiem zniechęcającym dla potencjalnych konkurentów.
Blokadą może być doprowadzenie do sytuacji, w której koszt zmiany dla konsumenta będzie zbyt duży. Oczywiście w sferze internetowej trudno jest odnosić się do kosztów poniesionych przez klienta, ale coraz częściej przedsiębiorcy internetowi odwołują się do wygody. To buduje barierę. Na przykład ułatwiona rejestracja użytkownika w określonym portalu, sprawi, że ten użytkownik nie będzie chciał przejść do serwisu internetowego konkurenta, gdzie rejestracja jest utrudniona i czasochłonna.
Istnieją również innego rodzaju blokady wejścia na rynek. Jeżeli określone przedsiębiorstwo ma wypracowaną pozycje na rynku, to może korzystać z ekonomii skali, a co się z tym wiąże, jest przygotowane na konkurenta, który zaproponuje niższe ceny. Wtedy korzystając z wcześniej wyrobionej sobie przewagi, również może obniżyć ceny i nie pozwolić konkurentowi zająć miejsca w strukturze rynku.
Strategia barier jest strategią stosowaną nie tylko w sferze gospodarki elektronicznej. Na pewno rozwiązania IT pomagają w jej stosowaniu. Jednak ta strategia ma też swoje słabe stron. Przede wszystkim Internet jest rzeczywistością wirtualną dla biznesu, która stwarza nieco inne warunki. Najważniejsze z nich to niskie ryzyko i niskie koszty wejścia na rynek. Powszechny i błyskawiczny dostęp do informacji czyni e‑gospodarkę płaszczyzną, na której mogą konkurować niemalże na równi małe przedsiębiorstwa z wielkimi korporacjami. To sprawia, że strategia blokowania konkurencji nie w każdym przypadku będzie dobrym sposobem osiągania celów biznesowych.
Strategia ucieczki do przodu jest swego rodzaju zaprzeczeniem strategii blokowania konkurencji. Obecnie postęp technologiczny dokonuje się każdego dnia. Tempo zmian jest niesamowite. E-biznes korzysta z rozwiązań IT, co sprawia, że jest on niezaprzeczalnie dynamiczny. Zatem biznes szczególnie w Internecie funkcjonuje w środowisku, które daje mu szanse na obranie strategii ucieczki do przodu. Najczęściej dotyczy ona pionierskich zastosowań, czyli na przykład przełomowych zmian w modelu biznesowym. W realiach gospodarki elektronicznej, aby zostawić konkurencje w tyle, w większości przypadków trzeba stać się liderem technologicznym. Tylko w takiej sytuacji wartość oferowana klientowi jest specyficzna, dlatego że konkurenci nie mają technicznych możliwości osiągnięcia zbliżonego poziomu.
Strategia łączenia ujawnia swój sens w otoczeniu bardzo konkurencyjnym. A. Afuah i C. L. Tucci wymienia trzy sposoby realizacji takiej strategii:
Alians strategiczny polega na połączenia się dwóch konkurencyjnych w stosunku do siebie podmiotów rynku. Joint venture polega na przedsięwzięciu, na które składają się poszczególne podmioty wnoszące kapitał zakładowy do spółki. Całkowite przejęcie innego przedsiębiorstwa to sytuacja, w której struktura własnościowa przejmowanego przedsiębiorstwa zmienia się całkowicie, tj. przestaje być niezależnym podmiotem. Zgodnie z zasadą synergii bardzo często dwa przedsiębiorstwa połączone w jedno mogą osiągnąć lepszą pozycje niż by działały osobno. Strategia łączenia wiąże się z lepszym wykorzystaniem zasobów, a przede wszystkim w zwiększeniu poziomu technologii.
Źródła:
1 A. Afuah, C. L. Tucci, Biznes internetowy…, op. cit., r. 5, s. 122-126.
2 Ibidem.